- kaleczyć język [mowę]
- kaleczyć język [mowę] {{/stl_13}}{{stl_33}}'mówić z błędami, przekręcać słowa, wymawiać niewyraźnie':{{/stl_33}}{{stl_10}}Uczył się polskiego dwa lata, ale nadal kaleczył język. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
kaleczyć język [mowę]
Look at other dictionaries:
język — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} silnie umięśniony narząd występujący na dnie jamy ustnej kręgowców, mieszczący narządy smaku (kubki smakowe), odgrywający ważną rolę przy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kaleczyć — język, mowę «mówić niepoprawnie»: Madame (...) nigdy nie nauczyła się mówić dobrze po francusku i kaleczyła ten język w sposób dość bezceremonialny. A. Bobkowski, Szkice … Słownik frazeologiczny
kaleczyć — ndk VIb, kaleczyćczę, kaleczyćczysz, kaleczyćlecz, kaleczyćczył, kaleczyćczony «ranić, uszkadzać ciało; dawniej także: robić kaleką» Kaleczyć rękę nożem, nogi niewygodnym obuwiem. Kaleczyć bose stopy do krwi. ◊ Kaleczyć język, mowę «mówić… … Słownik języka polskiego
mowa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. mowawie; lm D. mów {{/stl 8}}{{stl 7}} dłuższa wypowiedź ustna, zwykle opracowana literacko, dotycząca konkretnej sprawy, wygłaszana wobec jakiegoś audytorium; także zapis takiej wypowiedzi : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mowa — 1. (Coś) odjęło komuś mowę, (coś) odebrało komuś mowę, głos; ktoś stracił mowę, głos a) «ktoś utracił zdolność mówienia wskutek choroby, urazu itp.»: Zakochany śpiewał pod jej oknem, a że Jadzia mieszkała na dziesiątym piętrze, po dwóch występach … Słownik frazeologiczny
mowa — ż IV, CMs. mowawie 1. blm «zasób wyrazów, wyrażeń i zwrotów łączonych w wypowiedzi według reguł gramatycznych, używany w celu porozumiewania się przez członków jednego narodu, społeczeństwa, przez ludzi pewnego środowiska, regionu,… … Słownik języka polskiego
